Prolog

Prolog

            - Bill Kaulitz?- zza drzwi wychyliła się siwa głowa dyrektorki.

„Nie, twoja matka!” – odparowałem w myślach, podnosząc się do pionu. Jedyną rzeczą, trzymającą tę myśl w mojej głowie i nie pozwalającą mi na jej wypowiedzenie był zwykły brak chęci słuchania kazań.

Z nieprzeniknioną twarzą wszedłem do gabinetu dyrektorki. Gościłem w nim średnio trzy razy w tygodniu. Pewnie dlatego, że w pozostałe dwa nie było mnie w szkole.

Usiadłem w „swoim” fotelu i czekałem aż zacznie coś gadać, jednak ta odwróciła się do mnie plecami i wpatrywała się w coś bardzo intensywnie przez okno.

Miała ponad 50 lat i metr pięćdziesiąt w kapeluszu. Grube okulary na nosie dodawały jej dyrektorskiego, złośliwego uroku, jednak była całkiem miłą osobą. Spędzałem z nią dużo czasu, coś o tym wiedziałem…

Ale za co tam siedziałem?

Analizowałem cały dzień i stwierdziłem, że żadnego grzechu nie popełniłem. No, miałem zamiar, ale niemożliwe, żeby czytała mi w myślach. Zostałem wezwany przerwę przed zaplanowaną kłótnią z chemicą. A tak doskonale dopracowałem dialog… Może dyrektorka zawezwała mnie już profilaktycznie, wiedząc, że zbliża się chemia…?

- Bill…- nawet nie zauważyłem, kiedy podeszła do mnie.- Przeczytaj to.- poleciła i podała mi jakiś papierek.

Przeleciałem go wzrokiem, dowiadując się, że to akt urodzenia. 1 wrzesień 1989… szósta coś tam… Lipsk… Kaulitz…

- Mój akt urodzenia.- stwierdziłem, podnosząc na nią wzrok i wzruszając ramionami. Co ona sobie myślała? Że nie mam co robić, tylko własny akt urodzenia oglądać?! Przecież wiem to wszystko!!!

Uśmiechnęła się lekko i nie wzięła ode mnie kartki.

- Przyjrzyj się jeszcze raz.- poprosiła ponownie.

- No, przecież wiem, kiedy się urodziłem!!!- nie wytrzymałem.

Zaśmiała się cicho.

- Mimo wszystko przeanalizuj uważniej ten dokument.- odpowiedziała na mój wybuch nad wyraz spokojnie. Wydawała się niemal rozbawiona.

„A ODCZEP SIĘ…” rozpocząłem tyradę w myślach.

Rodzice.

„… TY STARA…”

Godzina.

„… krowo…”

Imię.

- Cholera…- szepnąłem dopatrując się szczegółów, które pominąłem za pierwszym razem.- Tom Kaulitz?!- spojrzałem na nią wzburzony.- Kim, do cholery, jest Tom Kaulitz?!

- Twoim bratem bliźniakiem, Gwiazdeczko.- odpowiedział mi głos od strony drzwi wejściowych.

Głos mojej matki Simone.

***************************************************************
Witajcie! Mam nadzieje, że ktoś, chociaz jedna osoba zdecyduje się czytać. Rozdział krótki, bo to narazie Prolog. Następne, zapewniam, są dłuższe. Bardzo proszę o komentarze, drodzy Aliens! Bez was to w ogóle nie miałoby sensu.